z tomiku „powiedz mi siebie”,
wyd. 1. – Wydawnictwo Mikołaja, Częstochowa 1995,
wyd. 2. poprawione – Oficyna GALERIA, Częstochowa 1996
b schulz
wystawa
rysunków
* * *
venus
pejczem
odbiera karłu wolność
przywraca pragnienie
którego nie spełni
nie nazwie
pożądaniem
* * *
między oknem ucieczki
a podłogą niewoli
ktoś czołga się w
kierunku pantofelka
którego światło
napełnia
puste męskie oczy
aby brzmieć jałowym
tonem grzechu
* * *
męczennicy płci
upokorzone karły
w drewnianych
koszulach
krew wzbiera w
miejscach
które otworzą blizny
chorej miłości
* * *
undula na spacerze
odległa o całą
pewność
bycia kobietą
piękną
przy ziemi
mężczyzna
na pół tygrys
wyprężony w
pragnieniu
* * *
białe struny ulicznych
panien
drążą ciszę
nagim dźwiękiem
stopy w gładkim
buciku
rzuconym jak kość
na przynętę
gorszemu światu
który skamle
* * *
nawet brzydka kobieta
jest kobietą piękną
nawet kobieta w
szatach
jest kobietą nagą
nawet pocałunek
kobiety
jest rózgą
bólu
wymodloną wśród
odstawionych
słów nadziei
* * *
ciała kobiet
obdarte z futer
pozorów
milczenia
wabią
stopami mokrymi
z głodu
mężczyzna
ma kształt
pantofla
ze skóry
żywej
Arkadiusz
Frania – ur. 04.05.1973 r. w Przechlewie.
Poeta i krytyk literacki. Członek
Związku Literatów Polskich od 1998 r. Wydał cztery tomiki poetyckie: na
przykład mnie nie ma (1994, 1996), powiedz mi siebie (1995, 1996), na
zimnym uczynku (1999), ale się nie budzę (2004), oraz trzy książki
krytycznoliterackie: „Solidne niefarbowane retro”. O poezji Tadeusza
Gierymskiego (2004), "Strażnicy i najeźdźcy. Zjawiska we współczesnej
poezji regionu częstochowskiego" (2005), „Poświatowska, Marjańska, Cichla-Czarniawska.
Trzy szkice typu ziemia-ziemia-ziemia” (2007).
Mieszka
w Częstochowie.